Vol van interessante ervaringen terug hier

Het is voorbij, maar voor jullie nog niet helemaal!

Komende uit die andere wereld ontdekte ik pas bij aankomst op schiphol zaterdag, dat het pasen zou zijn. Pasen of geen Pasen, het is moeilijk om alles wat de afgelopen 2 weken allemaal aan interessants speelde ineens te vertellen.

De jongens die ik heb ontmoet zijn zo fijn om te leren kennen en mee om te gaan, ik mis hun lach en alles eromheen wel. Sebastiaan vliegt vanavond ook terug waarmee de rust in het dorpTanji weer wat zal toenemen.
Het verschil met een plaatsje in het binnenland was heel goed merkbaar; het leven lijkt toch echt minder verstoord te zijn door het minimale bezoek van blanken; minder zeurderig, opdringerig en meer van het spelen en lachen met vreemden houden. Het dorpje dat we bezochtten heet Kuntaur. Hier zijn we twee nachten gebleven, langer had ik het van de hitte zeker niet getrokken, ruim over de 40 graden en 's avonds wil die termometer maar nauwelijks onder de 30 komen!
Maar de ervaring was erg voldoenend: we zagen waar Franco en Alhagie bij hun familie daar opgegroeid zijn en hoe solidair de families daar met elkaar omgaan.
Bijzonder was ook om de moeder van de jongens te ontmoeten. Ze kon dan wel geen Engels, maar we voelde elkaars intenties aan via andere communicatie vormen.
Wat wij hier aan individualisme hebben moet voor de Afrikaan haast een nachtmerrie zijn, want dat het plezier& geluk van de medemens sterk afhangt, bleek maar al te duidelijk. Al de broertjes en zusjes, neefjes en nichtjes, half broers en half zussen enz. was een gezellige, harmonieuze, woelige boel. Heerlijk!

Sebastiaan en ik verblven niet bij hun familie zelf maar in een nog net niet oficieel geopende lodge aan de Gambia rivier. Het was praktischer en wat comfortabeler, af en toe een verlossend briesje over het water..
Tijdens ons bezoek hebben we een kleine versie van Stone Henge in Wassau gezien: een spiritueel magische plek. Gambia's grootste verhandels lokatie van slavernij waar de muren nog recht stonden en de uitloop naar de kade (van de rivier) nog te zien was.
Verder wat gevaren en over de markt van Kuntaur gelopen. Je zag er skeletterige geiten wat koeien en heeele oude landbouwwerktuigen. Maar ook de gangbare groente en niet-hygienische tafarelen. Met Alhage's bus brachten we wat familileden weg naar deze markt, want ze hadden al lang gewacht op vervoer. De vele rijst zakken zijn te moeilijk transporteerbaar zonder auto natuurlijk, waardoor de obrengst ook op zich heeft laten wachten. Gelukkig leef je er wel met de hele familie op een compound (eigen terrein) en zal iedereen voor elkaar zorgen.

Onderweg heb ik af en toe mijn hart vastgehouden bij bijvoorbeeld een vlakke grindweg waar men, en ook Alhagie, de honderd wel haalt. Want maak dan maar een slip mee door overstekend vee dat sloom van de warmte, zich verplaatst.


Het volgende zal ik zeker niet vergeten. Aan het einde van de trip kwamen we weer terug aan de kust ten noorden van de Gambia rivier. Daar zouden we netzoals op de heenweg, de brede waterweg oversteken. Alleen het tijdstip van de dag was smiddags en niet ' s morgens vroeg. Toen hadden we namelijk bijna de eerste boot waarbij de wachtrij nog heel jong is.
Iets na het middaguur reden we dan de heeeel erg lang rij van auto's voorbij en stopten we dichtbij de gate van de haven. Alhagie stapte uit en had zeker een half uur nodig om de beveiligingsagnet echt aandachtig te laten luisteren. Corruptie hangt constant in de lucht: merkbare confrontaties. Tegelijkertijd zijn de mensen die, naast het betaalde ferrykaartje geen geld hebben voor prioriteit' s geldbedragen, 'de shaak'.
In ieder geval, ondanks de schokkende & trieste realiteit van de gedupeerde armeren die de nacht daar gingen doorbrengen, kreeg Alhagie de autoriteit ervan overtuigd dat wij een NGO zijn met een missie, plus de smoes dat een van ons de overkant diezelfde dag moest bereiken voor het vliegtuig. Maar helaas was dat nog niet voldoende om die middag de boot(een van de 3 kleine ferries) te halen.
Het vereiste, met naturlijk het voor ons zelfs nog gereduceerde prijs, was 't bedrag van E 10,-: veel smeergeld, zeker voor daar. Kun je je voorstellen hoe schatrijk autoriteiten aan zwartgeld zouden zijn?! Verschrikkelijk.
OP de heenweg konden we door de vroegte de corruptie omzeilen ondanks wat pech van voorschietende vrachtwagens bij de eerste boot.
Kunnen jullie het geloven?


De laatste weken vlogen ongeveer voorbij, en toch heelijk onthaast. Eens een avond uitgeweest omdat je ook het Gambiaanse nightlife moet meemaken, zo zei Alhagie. Later merkte ik pas echt wat hij bedoelde; moneyloving women, 2 p.p., elk op een knie. Het waren voornamelijk Ghanezen en andere (afrikaanse) buitenlanders. Men houdt daar trouwens wel vollop van hiphop en regge.
Het strand was bijna ook zo fijn als onze gesprekken. De verkoeling, zeker na Kuntaur voelde het alsof ik terug in NL was; vaak wind!

De laatste paar dagen hadden we geen jeep meer waardoor ik hetr stukje van de lodge Kairoh Garden naar Franco's huis loopte of fietste. Dit deed me nog meer onthaasten, je beleefd de omgeving nog intensiever in de kleine momenten.

Ik ben blij dat ik Franco heb kunnen helpen met de meerwaarde van zijn gastenverblijf. Het was namelijk zo dat de teams van Go For Africa vanalles van Nederland mee namen wat niet per vliegtuig terug kan. Een agregaat doneerde GFA daarom uiteindelijk aan Alhagie en dus aan Franco omdat Alhagie zelf voorlopig (hoe sneller weg hoe beter) nog op Kairoh Garden zit.
En dat betekende een hele aanwinst. Zo gingen we samen naar Serre Kunda om bedrading, stopkontakten, lampenkappen enz. aan te schaffen. Het lukte ons met hulp van vrienden van familie om diezelfde avond in het licht van zuinige spaarlampen te zitten en elk hoekje van de kamer te zien. Wat een verschil met kaarslicht! OP zich iets minder gezellig, maar makkelijker om jezelf niet te snijden bij het schillen en koken.
Buiten was het net kerst of iets wat voor bijzonder trouwe, oprechte, Islamieten daarop mag lijken: groene en blauwe spaarlampen rond het huis! Lachen, zeker van een afstand waar verder praktisch alles in de buurt donker is.
Deze geimporteerde electroproducten kostten samen toch wel een 100 euro. Netzoals de 2dehands (Europese) fiets waarvoor ik bijna 70 euro betaalde. De investeringen zijn hoe dan ook buitengewoon verantwoord en gegunt!



Nu ik weer thuis ben schrik ik ook van de gaafheid, perfectie en netheid in eiegen huis en buiten. Buitenleven was heerlijk en dus om te missen; de winter mag dan wel voorbij zijn, het is maar frisjes hier.

Maar ozo waardevol is de band met Franco en Alhagie en velen uit hun vrienden- en familiekring. Ze zijn westerlingen gewend en hebben veel begrip en algemene (wijze) inzichten (o.a. door Koran!) waar ik zeker wat aan gehad heb voor het dagelijksleven. Franco is ook nog eens integer.
Alhagie ken ik ook goed maar ik wil hem nog beter leren kennen als hij hier in Nl is van de zomer. Hopelijk heeft hij dan wat meer tijd, die Afrikaan die zich niet laat opjagen maar wel lekker/ beetje fel kan zijn!
Het staat vast dat ik binnnen enkelen jaren de challange van een auto erheen rijden zal doen. Alhagie heeft nu weliswaar een bestelbus, maar deze gaat omgebouwd worden tot o.v.-bus om geld voor Future For Young People te genereren. Daarnaast is er ook een auto voor de stichting daar hard nodig. Ook Franco zou erg geholpen zijn zijn verblijf in de toekomst!
Het moet een hele gave en intense belevenis zijn dagen de woestijn te doorkruisen en sowieso 7000 km af te leggen en in etappes cultuur te zien veranderen.

Maar nu ziet het ernaar uit dat de komende maanden daar niet aan toe kom, sterker nog, de studie die ik voor ogen had (internationaal toeristisch management) is veranderd in een totaal ander idee te beginnen vanaf september waarschijnlijk. Eerst dacht ik namelijk nog een dergelijk werken/reizen-projecten jaar voor mijzelf uit te trekken maar je ziet maar hoe die wereldervaringen elk kwartaal ong. nieuwe dingen in je leven kunnen brengen...
Want sinds een maand heb ik steeds sterker de overtuiging dat de lerarenopleiding (middelbaar) mijn keuze wordt.


Voor de komende tijd ben ik werkende, voor geld en bij Read to Grow om een Spaanse tak op te zetten voor Spaanse boeken!

Dan rest mij nu nog de foto's aan te bevelen. Sorrie voor het feit dat ik ze vorige keer. eenmaal upgeload, niet bij actieve mappen had geplaatst waardoor je lang kon zoeken..
Maar this time for real in fotoboek "Gambia"(zie ook bovenaan: www.nathansfotosjohojournal.mijalbums.nl)

All the best and warm regards to you all!
-xx-Nathan.