All the way to..

-Coroico

Last weekend I did ´The World´s most dangerous road of 64 kilomters descendeing with an altitude difference of 3500 meter! No Kidding, we went off at 4700 in the utterly windy rough mountains, and bit by bit we took off clothes until the altitude of 1200 m.
The changing scenery was brilliant, but the road narrow on steep cliff sides. Quite amazing one is able to make such a descend, your body gets challanged.
It is said to be de death road because 14 busses every year fall into the ravein. A sister of someone who´s working for ´Bureau Connectie Bolivia´ died a month ago.
But avoiding riscs it easy. First of all ride at day time, take a (small) van, no bus, and like me cycling down is safer. Going up gives you primacy.
I loved it, no one pissed their pants or any thing, the guides made sure everything to be clear, so no worries at all.

The village Coroico appealed to me, cosy and friendly. Staying at night therefor, was a good choice. Also for absurbing the warmth before entering La Paz again.


-All the way to a fortunate Bolivia

Pepe als local heeft van tijd tot tijd issues die Bolivia nog altijd in de ban van de armoede doet houden. Er zij natuurlijk vele factoren die meespelen, maar het volgende leek me wel interesant, van wat hij zei.
Hij verklaart een deel van de onrust door de aanhoudende botsingen tussen ´witwerkers´en ´zwartwerkers. Ongeveer 2/3 van de economie is informeel: het zwarte circuit, wat dus niet aan belastingbetalen mee doet.
De geregistreerde arbeid kampt met onvergelijkbare concurrentie t.o.v. de straatverkoop. Bedrijven ontslaan meer medewerkers of sluiten zelfs. En de werklozen proberen via hun eigen manier, netzoals alle andere ´zwartwerkers´, een bestaan te regelen.
Deze tweedeling roept, al dan niet per sector, spanningen op.

Elke geregistreerde familie heeft een eigen Nit-nummer, dat bij elke aankoop van producten op het bonnetje genoteerd wordt. Vaak koop je dingen, zelfs niet altijd op straat, waar kassas simpelweg niet bestaan.
Voor de jaarlijkse overheiedsafdracht van belasting, kunnen de verzamelde bonnentjes voor vermindering zorgen op het totale bedrag. Vandaar dat buitenlanders als ik die in gezinnen wonen, afrekeningen vragen op Nit, waar mogelijk.
Dit toont aan hoe weinig economische structuur er nog maar ontwikkeld is.
Welk economisch wonder moet het gaan worden?

Veel jongens hebben als de school uit is ,rond 12, weinig keus en werken de hele (mid)dag. Naast de zwakte van politieke bestuursbekwaamheid, doet het de economie ook geen goed als de scholing zo bescheiden geintergreerd is. Educatie hoorde ik vandaag nog op de radio, dat bolivia´s toekomst moet kunnen veranderen.
Ook de wintervakantie bijvoorbeeld, krijgt zonder moeite het dubbele aantal weken. De koude houdt ook leraren thuis, zeker de scholen die menig kapotte ruiten hebben. Privéscholen is enkel voor de elite, ook de middenklasse heeft met zulke armoede verschijnselen te maken.

De staat beschikt over budgetten die niet bepaald toerijkend zijn voor investeringen in werkgelegenheid. Grondstoffen zat, maar heel weinig know-how, tot wat er aan kapitaal geexploiteerd kan worden.
Zelf denk ik dat de internationale gemeenschap ergens een begin moet kunnen maken qua effectieve duurzame investeringen! Niet? Tijd is het zeker ervoor.
Hopelijk kan Bolivia met takt kennis binnen halen om de gasvoorraden zelf aan te boren, zonder profiteurs van buitenaf, die het leeuwendeel in eigen zak steken.
But it might be a long way (all the way).. Alles heeft hier zo zijn tijd nodig!

Lieve groet en tot de volgende,
Nathan.

p.s. de komende 2 weken ben ik niet vast di online. Ben binnen enkele dagen namelijk op rondreis!