Een transit om goed bij te komen
Door: Nathan van Dongen
Blijf op de hoogte en volg Nathan
02 December 2006 | Peru, Lima
Donderdag morgen kwam ik in Lima aan, als een wrak, eerlijk gezegd. Maar ik was ook al heel blij veilig aangekomen te zijn. Geen vervelende corrpte agenten op de grens tegen gekomen en ook heel belangrijk de bagage waar ik tijdens stops veel naar keek heeft het ook gehaald. De busmaatschappij was de derde beste. De rest schijnt nuts te zijn, dus onveilig, zo hoorde ik later.
Voordat ik woensdag morgen weg ging had ik al keelpijn en voeld me zwak, maar de busrit van meer dan een etmaal hakte er zodanig in dat ik zelfs met afzakken met hoogte verschil last had. Nu is mijn verkoudheid langzaam aan het beteren, maar ik moet veel rusten wel.
Gisteren, na de eerste nacht in een Nederlandse hostel in een eenvoudige maar rustige buurt, ben ik Jorge gan bezoeken waar ik nu nog steeds bij ben. Mijn Lima-trouwma neemt gestaag af, en ik ben in een aantal gesprekken met de Nederlandse eigenaar heel veel te weten gekomen over de Peruanen en het land in het algemeen. Dus nondanks de standaard voorzorgsmaatregelen voel ik met een stuk meer op mijn gemak dan dat ik van tevoeren dacht.
Nu ik wat beter aan het worden ben kan ik me ook meer op de volgende verheugen, want het wads af en toe even doorbijten, zo niet-lekker was ik.
Als ik rond hoor is mijn mogelijkheid de V.S. te bezoeken een geweldige kans, want alle Peruanen dromen van dat Paradijs. In Jorges familie zijn er verschillenden die via werk of student zich er ophouden, vaak illegaal, om vele jaren familie niet te zien en zo burgerschap proberen te krijgen. ´Want ben ik bevoorrecht met mijn vermogens en onbeperkte reismogelijkheden´, is wat steeds dieper tot me doordringt.
Ook in een hele kleine tijd toch al veel over Perú te weten gekomen. En Lima is ook lekker bont echt gek.
Goed te zien al aan het verkeer:
Omdat het vlak is rijd men goed hard. In Bolivia moet je ook moeite doen om in te voegen bijvoorbeeld, maar hier snijdt iedereen elkaar echt lomp af, met snelheid. Vond ik wel opvallend; La paz is niet vlak en heeft weinig plekken waar ruimte is waardoor je hard kan rijden en aangezien het knipperlicht iets onbekends is zou ik er veel meer moeite mee hebben hier te rijden dan in La Paz!
Maar ik houd het kort. Waar ik nu zit kan ik niet de laatste foto´s van de afscheidsfeestjes en de natuur onderweg uploaden. Even geduld svp. Probeer het morgen!
En de update die in het Spaans is zit er ook aan te komen; een afscheids- en bedankwoordje.
groetjes!!
Nathan
Voordat ik woensdag morgen weg ging had ik al keelpijn en voeld me zwak, maar de busrit van meer dan een etmaal hakte er zodanig in dat ik zelfs met afzakken met hoogte verschil last had. Nu is mijn verkoudheid langzaam aan het beteren, maar ik moet veel rusten wel.
Gisteren, na de eerste nacht in een Nederlandse hostel in een eenvoudige maar rustige buurt, ben ik Jorge gan bezoeken waar ik nu nog steeds bij ben. Mijn Lima-trouwma neemt gestaag af, en ik ben in een aantal gesprekken met de Nederlandse eigenaar heel veel te weten gekomen over de Peruanen en het land in het algemeen. Dus nondanks de standaard voorzorgsmaatregelen voel ik met een stuk meer op mijn gemak dan dat ik van tevoeren dacht.
Nu ik wat beter aan het worden ben kan ik me ook meer op de volgende verheugen, want het wads af en toe even doorbijten, zo niet-lekker was ik.
Als ik rond hoor is mijn mogelijkheid de V.S. te bezoeken een geweldige kans, want alle Peruanen dromen van dat Paradijs. In Jorges familie zijn er verschillenden die via werk of student zich er ophouden, vaak illegaal, om vele jaren familie niet te zien en zo burgerschap proberen te krijgen. ´Want ben ik bevoorrecht met mijn vermogens en onbeperkte reismogelijkheden´, is wat steeds dieper tot me doordringt.
Ook in een hele kleine tijd toch al veel over Perú te weten gekomen. En Lima is ook lekker bont echt gek.
Goed te zien al aan het verkeer:
Omdat het vlak is rijd men goed hard. In Bolivia moet je ook moeite doen om in te voegen bijvoorbeeld, maar hier snijdt iedereen elkaar echt lomp af, met snelheid. Vond ik wel opvallend; La paz is niet vlak en heeft weinig plekken waar ruimte is waardoor je hard kan rijden en aangezien het knipperlicht iets onbekends is zou ik er veel meer moeite mee hebben hier te rijden dan in La Paz!
Maar ik houd het kort. Waar ik nu zit kan ik niet de laatste foto´s van de afscheidsfeestjes en de natuur onderweg uploaden. Even geduld svp. Probeer het morgen!
En de update die in het Spaans is zit er ook aan te komen; een afscheids- en bedankwoordje.
groetjes!!
Nathan
-
03 December 2006 - 10:11
Wim Maas:
Interessant dat jij de aard van het volk af kunt lezen aan het rijgedrag en het verkeersbeeld dat je aantreft. Lastig zeg, als je je zo gammel voelt en dan toch moet reizen en dan nog wel een etmaal lang. De langste busreis die ik ooit maakte was van Zwitserland naar Nederland(10 uurtjes ongeveer). Ik besloot dat dat tevens de laatste lange busreis zou zijn. Ja, het is inderdaad goed je te realiseren dat je als vrije reiziger op een bepaalde manier bevoorrecht bent. All the best. -
03 December 2006 - 11:58
Joep:
Ha die Nathan. Jouw verslag is erg boeiend te lezen, goed beschreven en veelzijdig belicht. Fijn dat je ondanks alles goed bent aangekomen en nu weer wat anders naar Lima en Peru kunt kijken. Goed ook om je reisvrijheid te beseffen. Erg goed dat je zo alert geweest bent tijdens je vermoeidheid en onwel voelen. Dat vraagt wat van een mens, zo weet ik uit eigen ervaring. Vlot herstel toegewenst en geniet van al deze bijzondere ervaringen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
