Projectafsluiting Bolivia- profielschets van 10 vr

Dag lieve mensen,

Hierbij nog een toegift van mijn reis als vrijwilliger en tegelijkertijd een afronding van de projectverslagen, van JoHo-Xplore. Er zijn 10 interessante vragen met 10 interessante antwoorden...lezen dus!


1. Stel er wordt binnenkort een film over jouw projecttijd gemaakt: hoe luidt de titel (en waarom)?
STUDIEBEURS? NEE, WERKEN VOOR DE KOST!
De jongeren hebben dankzij financiele hulp van Helping Hands een dak boven het hoofd. Voor de rest moeten ze zelf zorgen, denk aan eten, vervoer, gas-water-elektrarekeningen etc. Velen studeren overdag en werken de gehele avond. Via sponsoring krijgen ze wel steun om makkelijker te kunnen studeren; vrijwilligers geven ondericht dat immers kostenloos is, maar dat gaat op een beetje-bij-beetje tempo aangezien men relatief kort blijft.


2. Bij welke ervaring schoot die dooddoener 'daar heb ik het nu uiteindelijk allemaal om gedaan' door je hoofd?
Ik denk tijdens het afscheidsfeest. De sfeer zat er goed in en een van mijn Engelseles leeringen had een persoonlijke afscheidstekst in het groot in het Engels geschreven. Het contact met de jongeren gaf bij mij de doorslag voor de keuze daar te werken. Die ontmoetingen waren onvergetelijk leuk, bijzonder, lollig enz.


3. Wat is het meest onhygienische wat je hebt meegemaakt?
Een hond die op de straat een groen-grijze drol aan het leggen was. Ik wil niet weten wat die gegeten had, van welke vuilnisberg.


4. Wat was je leuktste/mooiste/meest ontroerende ontmoeting met een lokale jongere...en waarom?
Het moment waarop ik in ons kantoor was vanalles en de medewerkster van Bureau Connectie Bolivia, Ayme, me aansprak. Het was namelijk haar verjaardag en ze was alles behalve happy; niemand wist het en ze was die dag langs het graf van haar zus(22) geweest. Precies 3 maanden geleden had ze die verloren door het busongeluk in de Yungas, op 'The death road' ,vandaar..
Ze hield zich aanvankelijk redelijk goed, maar op een gegeven moment was het verdriet te groot ... Thuis praten ze er nauwlijks over want als zij huilt, huilt de hele familie. Het was haar allerbeste zus. Dus huilen huilen en nog meer huilen en af en toe verstond ik wel wat maar dat deed er nog niet eens zo erg toe, zij had iemand om tegen te praten. En ik wilde natuurlijk dat ik er iets aan zou kunnen veranderen, maar op zijn minst betekende ik wat door haar aan te horen, vast te pakken en te troosten.

Uren hebben we nog na kantoortijd binnen gezeten. En een stukje van haar verhaal wat me nog heel goed bijstaat was dat ze haar zus uiteindelijk terug zag, alleen dan heel afschuwelijk. 'Meer bloed dan zus' zeg maar. Echt zo zielig dat ik op het laatst ook zelf in tranen werd gebracht.


5. Hoe ziet de (project)foto eruit die binnenkort uitvergroot boven je bed hangt?
Een van de fotos zou wel een foto van een jongen Jose kunnen zijn. Zo'n brede lach heb ik in mijn leven nog nooit gezien. Leuke gast!
Daarnaast heb ik mijn T-schirt dat ik op het afscheid kreeg. Daarop staat een beetje vanalles; ben er stiekem wel trots op.


6. Als je een nieuwe activiteit zou mogen opstarten in het project waar je geweest bent, wat zou dat dan zijn en voor wie?
Een spelletjesavond met een educatief tintje:
Proberen toeristen bereid te krijgen op bezoek te komen op het project en wat over hun land te vertellen. 80% mag dan weliswaar Engels spreken i.p.v. Spaans, het zou sowieso wel slagen denk ik met het nodige vertalend. De jongens waren altijd heel nieuwsgierig naar buitenlanders. Simpele spelletjes kunnen ook nog een goede extra invulling geven denk ik.
In eerste instantie dacht ik aan mijn Engelse les studenten, maar waarom niet voor allemaal?



7. Wat gaat voortaan altijd mee in je rugzak oftewel wat hadden je mede-vrijwilligers wel bij zich en jij niet?
Ondanks dat er in La Paz echt heel veel te krijgen is miste ik soms een tussenstekker. Het is zo dat je dat ene plekje in al die kleine straatjes moet weten waar men hetgeen je zoekt verkoopt. Even naar zo'n multi-mega supermart kent men niet echt.


8. Welke verandering zou jij willen doorvoeren in 'jouw' ontwikkelingsland waarmee volgens jouw een klein deeltje van de problemen opgelost wordt?
Kennis is macht. Als er met buitenlands geld gratis Engels gegeven zou worden waardoor Bolivianen een basis diplomatje kunnen behalen, geeft dat net een iets betere positie voor werk.
Jong beginnen zou ook veel uitmaken. Engelse uitspraak bleek zo vreselijk lastig, dat waarschijnlijk komt door de afwezigheid van die klanken in hun milieu. Op tv is het alleen maar Spaans, tenzij je kabel tv kunt betalen, want dat gaat buiten de grenzen.
Dus een Engelstalige zender op het Boliviaans net zou een groot verschil kunnen maken.
Daarnaast vind ik het jammere dat in onze regio in Europa Spaans nogal magertjes ingebrugerd is wat betekent dat corresponderen niet goed mogelijk is met de jongeren in Bolivia. In het Engels gaat immers niet

9. Welke door jou bedachte draagvlakactiviteit om voorlichting te geven over jouw pojecttijd aan de Nederlandse jongeren vind je een Nobelprijs waard?
Nou wat ik van plan ben te doen is in ontwikkelingsachterstand les te geven. We hebben in Nederland een breed aanbod aan vakken. Maar of het zodanig succesvol zal uitwerken om het structureel door te voeren, weet ik niet.


10. Wat is jouw (inhoudelijke) advies-van-de-eeuw aan een Nederlandse jongere die twijfelt wel of niet deel te nemen aan JoHo-Xplore?
Dat wat je geeft is in verhouding zo weinig vergeleken met wat je terug krijgt; iets wat je nooit op school hebt kunnen leren hoe hoog het niveau ook.

Groetjes van Nathan!